Stymulacja systemu taktylnego

Stymulacja systemu taktylnego (z języka łacińskiego tactilis – dotykalny) jest koncepcją opartą na badaniach i doniesieniach naukowców, którzy łączą zachowanie człowieka z procesami zachodzącymi w jego mózgu. Metoda bazuje również na podstawowych założeniach neurologii, integracji sensorycznej oraz psychologii.

Podczas terapii taktylnej poprzez wykorzystanie różnych technik masażu dochodzi do stymulacji receptorów znajdujących się w skórze oraz aktywacji rozwoju funkcji mózgowych i układu nerwowego. W trakcie terapii dostarczane są kontrolowane ilości bodźców sensorycznych – w głównej mierze dotykowych i proprioceptywnych. Czynności te mają na celu uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju i samoregulacji organizmu.

Stymulacja systemu taktylnego znajduje zastosowanie jako samodzielna terapia bądź jako uzupełnienie innych metod terapeutycznych. Jest to koncepcja wspierająca rozwój dzieci z różnego rodzaju zaburzeniami neurologicznymi czy zaburzeniami procesów integracji sensorycznej. Co więcej, terapię taktylną można stosować profilaktycznie, by zapobiec wystąpieniu nieprawidłowości rozwojowych w przyszłości, m.in. u niemowląt i dzieci należącej do tzw. grupy ryzyka okołoporodowego.

Wskazania:

  • mózgowe porażenie dziecięce;
  • autyzm;
  • agresywne zachowania;
  • lęki i fobie;
  • nadpobudliwość psychoruchowa;
  • opóźnienia w rozwoju umysłowym;
  • trudności w nauce;
  • zaburzenia mowy.

Przeciwwskazania:

  • gorączka;
  • ostre stany zapalne i stany alergiczne skóry;
  • zapalenie węzłów chłonnych;
  • krwotoki lub tendencje do ich występowania;
  • skaleczenia skóry;
  • wszelkiego rodzaju zmiany dermatologiczne;
  • wczesny okres po złamaniach, skręceniach, zwichnięciach;
  • zapalenie i zakrzepica żył;
  • niewyrównane wady serca.
Zarządzaj plikami cookies