Elektrostymulacja mięśni (Electrical Muscle Stimulation, EMS), określana również jako elektryczna stymulacja nerwowo-mięśniowa (nMES), to jedna z metod stosowanych w fizjoterapii, wykorzystywana w dysfunkcjach mięśni. EMS wywołuje skurcz mięśni z użyciem impulsów elektrycznych. Mają one za zadanie bezpośrednio stymulować neurony ruchowe.

Elektrostymulacja mięśni jest stosowana w celu zwiększenia siły mięśnia lub poprzez wywołanie innego rodzaju skurcz mięśnia na jego rozluźnienie. Bardzo ważne jest to, aby połączyć skurcz wywołany przez prąd z ruchem pacjenta, tak aby zwiększyć możliwości funkcjonalne pacjenta. Dzięki odpowiednio dobranym parametrom i ćwiczeniom, można osiągnąć poprawę w zakresie siły mięśnia.

Wskazania do elektrostymulacji to między innymi:

• obniżone napięcie mięśniowe,
• słaba kontrola motoryczna,
• rekonwalescencja po zabiegach operacyjnych,
• zmniejszenie spastyczności,
• przeciwdziałanie zanikom mięśniowym;
• uzupełnienie w terapii mózgowego porażenia dziecięcego, przepukliny oponowo-rdzeniowej.

Przeciwwskazania do elektrostymulacji powinny być rozpatrywane indywidualnie przez terapeutę prowadzącego. Do tych ogólnych należą:

• zmiany skórne,
• zakrzepica,
• nowotwory,
• ostre stany zapalne,
• elektroniczne implanty, stymulatory,
• gorączka.