Skrócenie struktur tkanek miękkich objawia się między innymi uczuciem zmęczenia bądź sztywnością w skróconym mięśniu oraz wystąpieniem nieprawidłowości dotyczących wzorca ruchowego, napięcia mięśniowego, elastyczności mięśnia, zakresu ruchu w stawie i gry stawowej.

Największy kompleks tkankowy w ciele tworzy tkanka łączna. Jej zróżnicowaną formą jest struktura nazywana powięzią. Jest to tkanka tworząca integralną, nieprzerwaną strukturę rozciągającą się od przyczepów w wewnętrznych częściach czaszki aż do rozcięgna podeszwowego stóp.

Powięź pełni wiele funkcji: otacza ciało pod skórą, pokrywa narządy wewnętrzne, ułatwia ruchy mięśniom poprzez podzielenie ich na grupy funkcjonalne oraz otoczenie poszczególnych włókien mięśniowych.

Jest także źródłem propriocepcji (czucia głębokiego), daje podporę dla przebiegu nerwów i naczyń krwionośnych, a niekiedy tworzy przyczepy mięśniowe. Połączenie tkanki mięśniowej oraz otaczającej jej powięzi nazywamy układem mięśniowo-powięziowym.

Restrykcje powstałe w obrębie powięzi mogą prowadzić do powstania nieprawidłowych napięć, które z kolei pociągają w nieprawidłowych kierunkach struktury kostne. Prowadzi to do powstania kompresji w stawach oraz w rezultacie – bólu i dysfunkcji. Może dojść do ucisku struktur nerwowych i naczyń krwionośnych, co będzie zaburzało ich funkcję.

Skrócone struktury mięśniowo-powięziowe charakteryzują się zredukowaną siłą, oraniczonymi możliwościami kurczenia oraz zmniejszoną wytrzymałością.

Wskazania:

Terapia dla pacjentów w każdym wieku. Bezpieczna, nieniosąca za sobą ryzyka nadmiernego rozciągnięcia mięśni, do jakiego może dojść podczas rozciągania.

Zastosowanie:

• hipertonia mięśniowa;
• przykurcze pochodzenia mięśniowego oraz łącznotkankowego;
• występowanie spastyki;
• osłabienie fizjologiczne mięśni;
• obrzęk miejscowy;
• zastój żylny;
• ograniczenia ruchomości stawów wynikające z dysfunkcji tkanek miękkich.

Zaburzenia w obrębie kompleksu mięśniowo-powięziowego oraz dysfunkcje stawowe wpływają na siebie wzajemnie. Zastosowanie technik energizacji mięśni przed zastosowaniem technik stawowych, takich jak mobilizacje i manipulacje, przynosi bardzo dobre efekty terapeutyczne.  Prowadzi do znacznego rozluźnienia tkanek otaczających zablokowany staw, co w konsekwencji ułatwia wykonanie manipulacji z minimalną siłą.

Techniki energizacji mięśni znajdują zastosowanie w leczeniu restrykcji stawowych – terapeuta może przeprowadzić mobilizację stawów z wykorzystaniem powyższych technik.