Metoda PNF, czyli proprioceptywne nerwowo-mięśniowe torowanie ruchu (z ang. Proprioceptive Neuromuscular Facilitation), to globalna, całościowa metoda, opierająca się na budowie anatomicznej człowieka. Proponuje ruchy naturalne (tzw. wzorce ruchu), czyli przebiegające trójpłaszczyznowo, zbliżone do aktywności dnia codziennego.

Według filozofii PNF, głównym celem każdej sesji terapeutycznej jest pomoc pacjentowi w osiągnięciu najwyższego poziomu funkcjonalnego. Cel ten powinien być zgodny z potrzebami ruchowymi zgłaszanymi przez chorego i wzorowany na naturalnych ruchach zdrowego człowieka. Oznacza to konieczność analizy ruchu pacjenta w odniesieniu do jego prawidłowego fizjologicznego przebiegu. Samodzielność pacjenta jest tu na pierwszym planie.

W metodzie PNF badanie i terapia stanowią integralną całość. Fizjoterapeuta bazuje na pobudzeniu niewykorzystanego potencjału pacjenta, koncentrując się na mobilizacji rezerw czynnościowych organizmu. Podejście terapeutyczne jest zawsze pozytywne, wzmacnia i wykorzystuje to, co pacjent jest w stanie zrobić zarówno na poziomie fizycznym, jak i umysłowym.

Koncepcja, w zależności od potrzeb pacjenta, wykorzystuje m.in.:

• techniki uczące ruchu i koordynacji;
• techniki stabilizujące;
• techniki rozluźniające;
• techniki przeciwbólowe.

Duże znaczenie mają także specjalnie opracowane schematy ćwiczeń funkcjonalnych na macie, nauka chodzenia, usprawnianie funkcji mięśni twarzy, języka oraz funkcji oddychania i połykania.

Ze względu na duże możliwości oddziaływania, metoda PNF obecnie znajduje szerokie zastosowanie w rehabilitacji neurologicznej, pediatrycznej, ortopedycznej czy reumatologicznej. Doskonale sprawdza się również w terapii zaburzeń równowagi i koordynacji wzrokowo-ruchowej. Liczne atuty terapii wg koncepcji PNF sprawiają, że cieszy się ona w naszym ośrodku dużym powodzeniem.