Wajda Scholastyka Anna

Nazywam się Wanda Wajda, jestem mamą Scholi, którą adoptowałam 25 lat temu. 

Schola jest niewidoma, niedosłysząca, ma autyzm i związane z nim zaburzenia, alergie i nietolerancje pokarmowe. Kiedy ją poznałam, była porzuconym na ulicy, przy domu dziecka w Kalkucie, noworodkiem. Lekarze nie dawali jej żadnych szans na przeżycie. Wbrew wszystkim diagnozom Schola żyje i pomimo licznych dysfunkcji jest dziś pogodną osobą. Staram się dbać o nią najlepiej jak potrafię. Sama jestem osobą słabowidzącą, dlatego proces adopcyjny indyjskiego dziecka był w Polsce długi i trudny. Nasze życie też nie jest proste, ale nigdy nie żałowałam tamtej decyzji.

Moje dziecko rozwija się dzięki pracy specjalistów, którzy pomagają jej uczyć się codziennie czegoś nowego i stawać się coraz bardziej samodzielną. Trzy lata temu Schola zakończyła systemową edukację, jednak nadal musi uczestniczyć w zajęciach, żeby jej rozwój się nie zatrzymał lub nie cofnął. Schola wymaga specjalnej rehabilitacji, terapii, diety oraz stałej opieki. Potrzebuje również wsparcia specjalistów, takich jak: neurolog, alergolog i psychiatra. 60 godzin terapii i rehabilitacji miesięcznie to minimum. 

Przez wiele lat, raz lepiej, raz gorzej, udawało mi się spinać domowy budżet. Pracuję zawodowo w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w Laskach. Jednak pandemia, wzrost cen, a przede wszystkim choroba nowotworowa, która powróciła do mnie pięć lat temu, zmuszają mnie do zwrócenia się o wsparcie. Niestety nie jestem w stanie samodzielnie pokryć kosztów terapii mojej córki, nie mówiąc już o zakupie dedykowanych produktów spożywczych czy suplementów, które muszę sama przyjmować po przebytej chemioterapii celowanej.  

Jeśli możesz nam pomóc – wpłać proszę dowolną darowiznę lub przekaż 1,5% podatku.

Za każdą pomoc dziękuję.