Haberko Piotr

Piotr to już prawie dorosły mężczyzna. Jego pojawienie się na tym świecie nie wskazywało jaką próbą sił będzie dla nas jego wychowanie. Sam początek wydawał się trudny, ale do przejścia – brak napięcia mięśniowego, rehabilitacja, brak mowy… W końcu diagnoza – autyzm. Stanęliśmy twarzą w twarz z hiperaktywnym dzieckiem, prawie nic nie mówiącym, nie mając pojęcia jak do niego dotrzeć. Metody wychowawcze stosowane na starszym bracie okazały się nieskuteczne.

Na szczęście trafiliśmy na wspaniałe przedszkole integracyjne, kompetentnych, niesamowicie cierpliwych i oddanych terapeutów, którzy nauczyli nas komunikacji z własnym dzieckiem. Na początku nie wyglądało to różowo, ale teraz z perspektywy czasu widzimy, że było warto podejmować różne wyzwania i być konsekwentnym. W szkole podstawowej Piotr chodził do klasy integracyjnej i zdobył najważniejszą umiejętność – jak się samodzielnie uczyć. Obecnie jest już w piątej klasie technikum, na profilu informatycznym, a jego wsparciem są dodatkowe godziny rewalidacyjne. Resztę nauki ogarnia sam – i to jest dla nas źródłem największej satysfakcji. Za nim pierwsza część egzaminów zawodowych, przed nim dwa kolejne w styczniu, koniec nauki i matura!

Zdajemy sobie sprawę, że przed nami jeszcze sporo do przejścia. Ukończenie szkoły to tylko jeden z wielu kroków do zdobycia samodzielności. Piotr staje się coraz bardziej samodzielną, zaradną osobą i chcielibyśmy, żeby w przyszłości umiał sobie sam poradzić w życiu. A nadal nawiązywanie nowych kontaktów nie przychodzi mu z łatwością. Jest więc nad czym pracować.

Chcielibyśmy podziękować wszystkim osobom, które do tej pory okazały nam pomoc, życzliwość, ofiarność i zrozumienie. Bez Was na pewno życie Piotra wyglądałoby inaczej. Prosimy, trzymajcie dalej za nas wszystkich kciuki!