Ferdynus Aleksander

Olek urodził się jako wcześniak. Pamiętam, że był taki malutki – na rękach wyglądał jak mała kruszyna. Od urodzenia zmagał się z astmą oskrzelową, co często powodowało trudności z oddychaniem i liczne wizyty w szpitalu.

Jeszcze przed ukończeniem drugiego roku życia zauważyliśmy z rodziną, że Olek różni się zachowaniem od innych dzieci. Kręcił się w kółko, godzinami patrzył w wirującą pralkę, nie mówił. Układał przedmioty w równych rzędach, ale nie potrafił się bawić jak inne dzieci.

Pierwsza wizyta w poradni pedagogicznej była dla nas bardzo trudnym doświadczeniem. Choć domyślaliśmy się diagnozy, usłyszenie jej na głos było o wiele bardziej bolesne.

Z czasem okazało się, że Olek powinien uczęszczać do przedszkola specjalnego. Brak możliwości komunikacji werbalnej izolował go od rówieśników. Tak zaczęła się cała podróż Olka i naszej rodziny. Dużo się zmieniło. Terapia, niezbędna w jego rozwoju, stała się naszym priorytetem.

Logopeda, terapia SI, fizjoterapia, psycholog, hipoterapia, TUS… z czasem pojawiały się kolejne formy wsparcia. W wieku 6 lat psychiatra zdiagnozował u Olka ADHD. Później pojawiły się stany lękowe, autoagresja oraz agresja wobec otoczenia, które wymagały leczenia farmakologicznego.

Dziś, w wieku 8 lat, Olek nadal uczęszcza do przedszkola – to jego ostatni rok. Po ostatnich badaniach w poradni wiemy, że rozwija się z umiarkowanym opóźnieniem. Przed nami kolejny etap naszej wspólnej drogi.

Będziemy nadal ciężko pracować, by nasz syn mógł w przyszłości być jak najbardziej samodzielny.

Dziękujemy wszystkim serdecznie za wsparcie.
Rodzice Olka