Moniszka Jakub

Cześć, mam na imię Kuba. Mam 9 lat i autyzm.

Jestem inny – ale nie gorszy. Codziennie walczę o to, by żyć i rozwijać się tak, jak moi rówieśnicy. Mam dużo zapału do pracy, ale potrzebuję więcej czasu, więcej ćwiczeń, więcej wsparcia. I właśnie dlatego proszę Was o pomoc.

Każdy mój dzień to wyzwanie. Kiedy rano mama budzi mnie do szkoły, wstaję mimo szalejących w głowie myśli i emocji. Uczę się panować nad sobą – żeby wysiedzieć w ławce, nauczyć się pisać, przeczytać książkę, zatańczyć, zaśpiewać… To niby drobiazgi, ale dla mnie to ogromne zwycięstwa.

Mam trudności z komunikacją, nie zawsze rozumiem zasady, niełatwo mi funkcjonować w grupie. Wszystko chciałbym robić po swojemu. Czasem nie radzę sobie z emocjami – wtedy reaguję krzykiem, płaczem albo autoagresją. Do tego mam nadwrażliwość na dźwięki i dotyk, które potrafią mnie przytłoczyć i wytrącić z równowagi. Bardzo trudno mi się skupić, a brak koncentracji utrudnia mi naukę i sprawia, że proste zadania stają się wyzwaniem.

Chciałbym żyć jak inne dzieci. Chciałbym mieć kolegów, śmiać się z ich żartów, rozumieć ironię, chodzić z nimi „na piłkę”. Chciałbym rozumieć świat i żeby świat rozumiał mnie.

Wychowuje mnie tylko mama. To ona codziennie mnie wspiera, motywuje, tłumaczy świat, chodzi ze mną na terapie i czuwa przy mnie w trudnych momentach. Robi wszystko, by było mi choć trochę łatwiej – ale sama nie udźwignie wszystkich kosztów mojej terapii.

Za mną już mnóstwo godzin ćwiczeń – a jeszcze więcej przede mną. Systematyczna terapia to moja szansa, by być bardziej samodzielnym, spokojniejszym i bliżej innych. Dzięki niej mogę zrozumieć emocje, ćwiczyć koncentrację, poprawić mowę i kontrolować zachowanie.

Dlatego z całego serca proszę – przekażcie mi 1,5% swojego podatku. To dla mnie ogromna pomoc. Dzięki Wam mogę osiągnąć więcej.

Dziękuję, że jesteście. I proszę o jeszcze…

Wasz,
Jakub Moniszka