Nieścieruk Ignacy

Cześć, nazywam się Ignacy i chciałbym Ci opowiedzieć moją historię. Urodziłem się 5 marca 2020 roku. Kiedy przyszedłem na świat, byłem malutki, ale bardzo ciekawy wszystkiego dookoła. Moi rodzice byli bardzo szczęśliwi, że jestem z nimi. Kiedy miałem 8 miesięcy, coś dziwnego się stało. Pamiętam, że nagle poczułem się bardzo źle. To był taki moment, kiedy moje ciałko zaczęło się trząść i nie mogłem tego zatrzymać. Lekarze powiedzieli, że to był napad padaczki.
Od tamtej pory wiele się zmieniło. Przez to, co się stało, nie mogłem tak szybko nauczyć się niektórych rzeczy, jak inne dzieci w moim wieku. Dla mnie siadanie, raczkowanie czy chodzenie stało się trudniejsze. Ale nie martw się, ja się nie poddaję! Codziennie ćwiczę z moimi terapeutami, żeby nauczyć się tych wszystkich rzeczy. Moje ćwiczenia to coś, co nazywa się rehabilitacją. Dzięki temu moje mięśnie stają się silniejsze, a ja uczę się coraz więcej. Każdy krok, który zrobię, to dla mnie duży sukces. Choć czasami jest ciężko, to wiem, że warto się starać. Mam starszego brata, który jest zdrowy i może robić różne rzeczy, o których ja na razie mogę tylko marzyć. Chociaż bardzo bym chciał, nie potrafię jeszcze mówić ani chodzić tak jak on. Potrzebuję pomocy moich rodziców we wszystkim, co robię – od jedzenia po zwykłe, codzienne czynności mycie się, ubieranie. Moi rodzice bardzo mi pomagają, ale rehabilitacja kosztuje dużo pieniędzy. Dlatego prosimy o pomoc wszystkich dobrych ludzi, którzy mogą nas wesprzeć. Każda, nawet najmniejsza pomoc, sprawia, że mogę dalej ćwiczyć i zbliżać się do mojego celu – żeby biegać, bawić się i być szczęśliwym tak, jak
inne dzieci. Wiem, że z pomocą moich rodziców, terapeutów i ludzi o dobrych sercach, dam radę! Dziękuję, że chcesz posłuchać mojej historii. To dla mnie bardzo ważne.

Z góry dziękuję za wsparcie i wiarę w to, że z pomocą dobrych ludzi mogę przezwyciężyć te trudności.
Dziękuję,
Ignacy