Dobkowski Józef

Józio jest naszym najmłodszym dzieckiem… W styczniu 2022 roku skończy 3 latka… 11 marca tego roku został porażony prądem. Jak przez mgłę pamiętamy reanimację naszego dziecka, przejazd na SOR, największy w życiu strach, niekończący się z powodu bardzo złej pogody dojazd na OIOM do warszawskiego szpitala na Niekłańskiej, pierwsze bezsenne noce pełne płaczu, tęsknoty i nadziei na to, że nasze dziecko przeżyje, że kiedykolwiek usłyszymy jego głos i tupot nóg.

Od tamtej chwili minęło już kilka długich i ciężkich miesięcy.  W tym czasie odbyliśmy konsultacje kardiologiczne i neurologiczne na WUM-ie oraz półroczny pobyt w Klinice Budzik w Warszawie. Józio nadal jest w stanie śpiączki, ma porażenie czterokończynowe, niedoczynność serca i podejrzenie padaczki. Każdego dnia dziękujemy za to, że żyje i jest z nami. Widzimy, jak cały czas walczy. Nasz syn widzi i słyszy, zaczyna się uśmiechać i płakać, wierzymy, że powoli do nas wraca. Zaczyna wydawać pierwsze dźwięki, powoli uczy się jeść małe porcje buzią- w większości nadal karmiony jest przez PEG-a ( pokarm podajemy mu strzykawką do specjalnej rurki prowadzącej do jego żołądka). Ogromnym problemem są nóżki naszego syna, które po wypadku są przykurczone i stanowią wyzwanie dla rehabilitantów.

Cały czas czekamy na cud. Teraz wiemy już, że on się dokonuje bardzo wolno. Józio cały czas pokazuje nam jak walczyć o to, co ważne. Cieszymy się z każdej najmniejszej zmiany na lepsze. Szukamy sposobu na to, żeby Józek odzyskał świadomość i zaczął się ruszać. Żeby potrafił jeść i mówić. Wiemy, że to będzie bardzo długi i kosztowny proces. Dlatego zwracamy się z prośbą o pomoc. Możecie przyczynić się do największego dla nas cudu i dać naszemu dziecku szansę na coraz większą samodzielność. Wybudzenie się naszego Józia i jego powrót do sprawności fizycznej jest naszym największym marzeniem.

Za okazaną pomoc serdecznie dziękujemy.