Iż Łukasz

Nazywam się Łukasz i urodziłem się 30 września 2013 roku jako zdrowe dziecko. Otrzymałem 10 punktów w skali Apgar i nic nie zapowiadało trudności, które miały nadejść. Z czasem moi rodzice zaczęli zauważać, że rozwijam się wolniej niż inne dzieci. Szczególnie niepokoił ich brak mowy. Słyszeli wtedy od lekarzy, że „chłopcy mówią później” i że każde dziecko rozwija się w swoim tempie. Dziś wiemy, że warto było wcześniej szukać odpowiedzi i specjalistycznej pomocy…

Gdy miałem 4 lata, zdiagnozowano u mnie padaczkę ogniskową (samoistną). Wkrótce otrzymałem orzeczenie o niepełnosprawności oraz opinię o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju. Badania w poradni psychologiczno-pedagogicznej wykazały u mnie afazję motoryczną – rozumiem, co się do mnie mówi, wiem, co chcę powiedzieć, ale z powodu mikrouszkodzeń mózgu nie potrafię tego wypowiedzieć. Moja mowa jest niezrozumiała, mam bardzo ubogie słownictwo i trudności z wypowiadaniem nowych słów.

Od 2016 roku uczestniczę w intensywnej terapii – psychologicznej, logopedycznej, pedagogicznej i integracji sensorycznej. To pomaga, ale droga wciąż jest długa i wymaga ogromnego wysiłku, zaangażowania i środków finansowych. Obecnie mam orzeczenie o potrzebie kształcenia specjalnego z powodu niepełnosprawności sprzężonej – niepełnosprawności ruchowej (afazja) oraz niepełnosprawności intelektualnej w stopniu lekkim.

Potrzebuję stałej i intensywnej terapii logopedycznej, wsparcia psychologicznego oraz udziału w specjalistycznych turnusach rehabilitacyjnych. Chciałbym móc porozumiewać się z moją rodziną i kolegami, mówić o swoich potrzebach, uczuciach, marzeniach. Mam wiele do powiedzenia – brakuje mi tylko odpowiednich narzędzi, by to wyrazić.

Dlatego bardzo proszę o wsparcie. Zebrane środki zostaną przeznaczone na:
– wizyty u specjalistów (logopeda, neurolog, psycholog),
– terapie wspomagające rozwój mowy i komunikacji,
– turnusy neurologiczne i rehabilitacyjne,
– programy i pomoce edukacyjne.

Twoja pomoc może sprawić, że świat stanie się dla mnie bardziej dostępny, a ja zyskam szansę na samodzielność i prawdziwe dzieciństwo. Dziękuję za każde wsparcie z całego serca.

Łukasz z rodziną