Samoraj Dawid

Nasz syn Dawid ma 15 lat. Jeszcze niedawno był pełnym energii chłopakiem, który nie potrafił usiedzieć w miejscu – zawsze w ruchu, zawsze z pomysłami. Wystarczyła chwila, jedno badanie, kilka słów lekarza – i wszystko się zmieniło.

W lipcu 2020 roku Dawid usłyszał diagnozę: cukrzyca typu 1, insulinozależna. Choroba, która pojawia się nagle, bez ostrzeżenia. Od tamtej pory nasze życie wygląda inaczej – jego i nasze. Zamiast beztroski i spontaniczności pojawiła się codzienna walka: o stabilny poziom cukru, o bezpieczeństwo, o zdrowie.

Organizm Dawida nie produkuje już insuliny – jego trzustka została zniszczona przez własny układ odpornościowy. Od tej pory każdy dzień to ciągłe mierzenie poziomu glukozy, podawanie insuliny, monitorowanie reakcji organizmu. Pomaga mu w tym pompa insulinowa stale połączona z ciałem i sensory, które pokazują w czasie rzeczywistym, co dzieje się w jego krwi.

To ogromna zmiana dla dorastającego chłopca. Zamiast swobodnie spędzać czas z rówieśnikami, grać w piłkę, wyjeżdżać na nocowanie czy zapominać o całym świecie na rowerze – Dawid musi stale pilnować, czy ma przy sobie insulinę, czy sensor działa poprawnie, czy poziom cukru nie zaczyna gwałtownie spadać. Zamiast spontaniczności – planowanie. Zamiast beztroski – czujność.

To ogromna odpowiedzialność jak na tak młodego chłopaka. Bo nawet chwila nieuwagi może mieć poważne skutki. Zbyt niski poziom cukru grozi utratą przytomności, drgawkami, a w skrajnych przypadkach – zagrożeniem życia. Zbyt wysoki – prowadzi do długofalowych powikłań: uszkodzenia wzroku, nerek, nerwów, a nawet serca.

Mimo to Dawid każdego dnia daje z siebie wszystko, by żyć jak jego rówieśnicy. I choć nie narzeka, my – jako rodzice – wiemy, jak wiele go to kosztuje.

Do codziennego leczenia potrzebne są nie tylko insulina i pompa, ale także: paski testowe, igły, wkłucia, pojemniki, preparaty odkażające, maści, paski do badania moczu, a także regularnie wymieniane sensory CGM. Dawid wymaga też rehabilitacji, która łagodzi skutki długotrwałego leczenia, takie jak zrosty.

To wszystko wiąże się z dużymi wydatkami. Niestety, tylko część z tych rzeczy jest refundowana. Dlatego w imieniu swoim i naszego syna prosimy o wsparcie.

Każda przekazana darowizna lub 1,5% podatku to realna pomoc – pozwalająca nam zapewnić Dawidowi ciągłość leczenia, dostęp do sprzętu i terapii, które pomagają mu żyć najpełniej, jak się da.

Z całego serca dziękujemy za każdy gest życzliwości.
Rodzice Dawida