Górlicka Nikola

Mam na imię Nikola i urodziłam się w 2019 roku.
Dla moich rodziców jestem księżniczką – tą najukochańszą, wyjątkową. Bardzo lubię się śmiać, przytulać i… nosić sukienki – najlepiej różowe, tiulowe i błyszczące! Czuję się wtedy jak wróżka albo baletnica.
Choć moje życie nie wygląda jak bajka, staram się codziennie cieszyć z drobiazgów i wierzyć, że dobro naprawdę istnieje.

Od urodzenia zmagam się z wieloma trudnościami. Mam małogłowie, opóźniony rozwój fizjologiczny oraz wrodzoną wadę w części mózgu, która odpowiada za połączenie między półkulami. Lekarze mówią na to agnozja ciała modzelowatego – to bardzo rzadka wada, która wpływa na wiele funkcji rozwojowych. Z czasem pojawiła się też diagnoza: mózgowe porażenie dziecięce.

Moje ciało często mnie nie słucha. Mam wzmożone napięcie mięśniowe, które utrudnia rehabilitację. Rączki i nóżki potrzebują pomocy – dlatego noszę ortezy, a na co dzień poruszam się na wózku. Mam też trudności z mówieniem – potrzebuję specjalistycznej terapii, by lepiej rozumieć świat i móc się z nim komunikować.

Na co dzień dzielnie ćwiczę i uczę się – z pomocą moich kochanych rodziców, terapeutów, logopedów i rehabilitantów. Czeka mnie jeszcze wiele pracy: intensywne usprawnianie, turnusy, wizyty u specjalistów, leczenie. To wszystko bardzo dużo kosztuje.

Mój tata również zmaga się z poważną chorobą. W naszym domu każdego dnia toczy się cicha walka – o zdrowie, o sprawność, o lepsze jutro. Moi rodzice robią, co mogą, ale nie są w stanie sami udźwignąć wszystkiego.

Z okna naszego domu widać czasem Góry Świętokrzyskie. Lubię się w nie wpatrywać – są takie spokojne i dalekie, jakby czekały. Marzę, że może kiedyś… uda mi się zrobić pierwszy krok w ich stronę. W różowej, tiulowej sukience. Naprawdę – nie tylko w wyobraźni.

Dlatego proszę – pomóż mi spełniać te małe-wielkie marzenia.
Twoje wsparcie daje mi szansę na sprawniejsze, lepsze życie – i na to, by nadal wierzyć, że wszystko jest możliwe.

Nikola z rodziną