Nowak Anna Żelisławice

Ania przyszła na świat w listopadzie 2018 roku, w czas chłodny, ponury, gdy dni stają się krótsze, a słońce rzadko wygląda zza chmur. Ale razem z nią przyszło do naszego życia coś zupełnie odwrotnego – ciepło, nadzieja i światło, którego nie gasi żadna burza.

Niedługo po narodzinach usłyszeliśmy słowa, które wbiły się w nas jak lodowaty wiatr:
„Hipoplastyczny robak móżdżku. Nie wiem, czy Pani dziecko będzie siedzieć, chodzić, mówić… i czy kiedykolwiek Panią zrozumie. Jedyne, co można zrobić, to rehabilitować i obserwować.”

Od czwartego miesiąca życia właśnie to robimy – rehabilitujemy i obserwujemy. Zmagamy się z opóźnieniem psychoruchowym, hipotoną, ataksją i oczopląsem. Ale mamy coś cenniejszego niż prognozy – mamy Anię. Dziewczynkę, która nie zna słowa „poddaję się”.

Siadać zaczęła jako roczniak. Pierwsze samodzielne kroki zrobiła w wieku czterech lat. Nie było fanfar, nie było fleszy – tylko łzy wzruszenia i drżące dłonie gotowe ją złapać.

Móżdżek, który odpowiada za koordynację, równowagę i wiele życiowych funkcji, nie zregeneruje się. Nie da się go przeszczepić. Ale nie oznacza to, że nie da się nic zrobić. Każdego dnia Ania pokazuje, że choć wszystko przychodzi jej trudniej, nie jest niemożliwe.

Ania potrzebuje regularnej rehabilitacji, terapii, sprzętu i specjalistycznego wsparcia. Koszty są ogromne, ale jeszcze większa jest nasza wiara w to, że jej się uda.

Jeśli możesz – pomóż nam dać Ani szansę na samodzielność. Dzięki Tobie ten listopad, w którym się urodziła, już dawno przestał być zimny.

Z całego serca – dziękujemy.
Rodzice Ani