Dziubiński Michał

Michałek urodził się 1 lipca 2017 roku. Gdy tuliłam go po raz pierwszy, jak każda mama, marzyłam o tym, by miał przed sobą dobre, spokojne życie. Nie spodziewaliśmy się, że już kilka miesięcy później nasz świat wywróci się do góry nogami.

Od czwartego miesiąca życia Michaś choruje na encefalopatię rozwojową z lekooporną padaczką uwarunkowaną genetycznie (mutacja w genie SCN8A). Do tego doszło opóźnienie rozwoju psychoruchowego, małogłowie, refluks żołądkowo-przełykowy i kamica układu moczowego. Zamiast spokojnego dzieciństwa są częste wizyty w szpitalach, kolejne konsultacje, badania, nieprzespane noce i… nieustanna walka o każdy dzień bez napadów, o każdy uśmiech, o każdy nowy gest.

Michałek nie mówi wiele, ale cudownie patrzy oczami pełnymi emocji. Kiedy się uśmiecha – nawet na chwilę – wiemy, że warto. Że mimo wszystko, ta mała iskierka życia i radości nadal w nim jest. I że nie wolno nam się poddać.

Nasz synek wymaga stałej, intensywnej rehabilitacji, uczestnictwa w turnusach, wsparcia wielu lekarzy specjalistów oraz kosztownych leków i sprzętu medycznego, bez których nie da się funkcjonować. Tylko dzięki temu możemy walczyć o każdy jego postęp – choćby najmniejszy.

Nie prosimy o wiele – prosimy o szansę. O możliwość dalszego leczenia, o oddech bez strachu, o dzieciństwo z odrobiną normalności. To wszystko jednak wiąże się z ogromnymi kosztami, których sami nie jesteśmy w stanie pokryć.

Dlatego z całego serca prosimy – pomóżcie Michałkowi. Każda złotówka, każde dobre słowo i udostępnienie tego apelu to cegiełka, która buduje jego przyszłość. Dla nas to nie są tylko środki – to nadzieja. A bez niej byłoby nam bardzo trudno iść dalej.

Dziękujemy za każde wsparcie i obecność. Jesteście częścią tej walki – i tego światła, które codziennie podtrzymujemy.

Rodzice Michałka