Derecki Franciszek

Franek przyszedł na świat w kwietniu 2016 roku, tuż po Wielkanocy. W powietrzu czuć było wiosnę, a słońce świeciło tak, jakby chciało dać nam nadzieję. Pamiętam tamten dzień bardzo dobrze – radość, wzruszenie, niepokój. Bo choć długo czekaliśmy na naszego synka, już wtedy coś podpowiadało mi, że nasza droga będzie inna niż ta, którą wyobrażaliśmy sobie przed jego narodzinami.

Franek od pierwszych dni życia potrzebował specjalistycznej pomocy. Urodził się drobny, słaby, z licznymi wadami wrodzonymi. Oddychał z trudem, nie potrafił jeść samodzielnie i nie przybierał na wadze. Jego głowa szybko przybierała nienaturalny kształt, a buzia – choć dla mnie najpiękniejsza na świecie – zdradzała, że coś nie pozwoliło mu rozwijać się jak inne dzieci.

Już jako niemowlę przeszedł poważną operację serca. Lekarze długo walczyli o jego życie. Po operacji okazało się, że jego serduszko nadal jest chore. Ma powiększone ściany, przez co szybciej się męczy, często czuje się osłabiony, łatwo łapie infekcje. Każdy wysiłek – nawet jedzenie czy wejście po schodach – bywa dla niego wyzwaniem.

Franek przeszedł też operację głowy – musiał mieć odbarczone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, bo jego czaszka zaczęła się zbyt wcześnie zrastać. Z czasem pojawiły się też trudności z mową, z rozumieniem i przetwarzaniem dźwięków, z jedzeniem. Przez długi czas był karmiony sondą. Dziś je samodzielnie, ale nadal ma trudności z żuciem i połykaniem, a jego waga jest znacznie poniżej normy. Każdy kilogram to efekt ogromnej pracy i troski.

Problemy z kręgosłupem wpływają na jego postawę i codzienne funkcjonowanie – wymaga fizjoterapii i stałej opieki ortopedycznej. Ma też opóźnienia rozwojowe – nie rozwija się w tym samym tempie co rówieśnicy. Potrzebuje wsparcia neurologicznego, logopedycznego i psychologicznego. Jego wygląd – charakterystyczne rysy twarzy, niski wzrost, drobna budowa – sprawia, że dzieci i dorośli często na niego patrzą inaczej. A przecież w środku jest po prostu wrażliwym, mądrym chłopcem, który bardzo się stara.

Franek jest pod stałą opieką kardiologa, neurologa, endokrynologa, ortopedy, fizjoterapeuty i logopedy. Wymaga ciągłej rehabilitacji i terapii. Leczenie i wsparcie są bardzo kosztowne, a przed nami kolejne badania, konsultacje, sprzęty i turnusy.

Dlatego z całego serca proszę o pomoc.
Franek przeszedł już tak wiele, ale codziennie pokazuje, że warto walczyć. Każda wpłata, każde udostępnienie, każda dobra myśl to dla nas ogromne wsparcie.

Dziękuję za Twoje serce.
Mama