Kaźmierczak Dominik

Mam na imię Dominik, jestem już nastolatkiem.
Gdy miałem zaledwie półtora roku, lekarze zdiagnozowali u mnie nieuleczalną chorobę – autyzm dziecięcy. To zaburzenie, które pojawia się bardzo wcześnie, zwykle przed trzecim rokiem życia. Ma wiele twarzy i różne stopnie nasilenia.

W moim przypadku autyzm oznacza trudności w rozumieniu emocji i kontaktach z ludźmi. Komunikacja też nie przychodzi mi łatwo – nie umiem wyrażać tego, co czuję, co często bardzo mnie stresuje. Czasami świat wokół mnie jest zbyt głośny, zbyt szybki, zbyt trudny do zrozumienia. Wtedy się boję. Krzyczę, płaczę, zamykam się w sobie. Żyję w swoim własnym świecie, do którego trudno jest dotrzeć.

Moi rodzice robią wszystko, by mi pomóc. Nie poddają się. Szukają pomocy, konsultują się z lekarzami, terapeutami, jeżdżą ze mną do różnych ośrodków. Jestem pod stałą opieką wielu specjalistów:
– uczęszczam na terapie behawioralne, zajęcia integracji sensorycznej i logopedię w ośrodku Szansa w Piotrkowie Trybunalskim,
– mam terapię, zajęcia edukacyjne i integrację sensoryczną w ośrodku Navicula w Łodzi,
– chodzę również do Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Tęczowa, gdzie pracuję z psychologiem, logopedą i terapeutą SI,
– jestem pod stałą opieką neurologa i rozpocząłem leczenie we Wrocławiu.

To wszystko daje mi szansę na lepsze funkcjonowanie. Każdy krok do przodu – nawet najmniejszy – jest dla mnie ogromnym wysiłkiem. Rehabilitacja, terapie i leczenie są bardzo kosztowne. Moi rodzice walczą o każdy dzień mojej przyszłości, ale bez pomocy nie dadzą rady pokryć wszystkich wydatków.

Dlatego proszę – pomóż mi. Wspierając mnie, dajesz mi szansę na rozwój, na lepsze jutro. Na to, bym mógł choć trochę zbliżyć się do świata, który dla innych jest codziennością.

Z całego serca dziękuję za każde wsparcie.
Dominik z rodzicami