Gronek Julia

Zachorowałam na cukrzycę typu I w 2007 roku, w wieku zaledwie 9 lat. Od tamtego momentu minęło już naście lat, a ja każdego dnia zmagam się z tą przewlekłą chorobą.

Diagnoza była ogromnym szokiem zarówno dla mnie, jak i dla moich bliskich. Rodzice zauważyli u mnie objawy choroby, które szybko potwierdził lekarz pediatra. Jeszcze tego samego dnia skierowano mnie na badania, a następnego znalazłam się na Oddziale Kliniki Diabetologii w Gdańsku. To wtedy moje życie zmieniło się o 180 stopni.

Cukrzyca typu I to choroba autoimmunologiczna, w której komórki odpornościowe atakują zdrowe komórki trzustki, upośledzając produkcję insuliny – hormonu niezbędnego do regulowania poziomu cukru we krwi.

Jako dziecko trudno było mi zrozumieć, co się dzieje. Pamiętam, jak płakałam z mamą na szpitalnym łóżku, pytając: „Dlaczego to mnie spotkało?”. Mimo bólu i trudności, dzięki wsparciu rodziców i bliskich, udało mi się mieć wspaniałe dzieciństwo, choć choroba była nieodłącznym elementem mojego życia.

Dziś, po tylu latach życia z cukrzycą, wciąż trudno mi się z nią pogodzić. Może nigdy tego nie zrobię, ale staram się spełniać marzenia i cieszyć życiem, pomimo świadomości, że jestem skazana na tę chorobę do końca życia.

Leczenie cukrzycy wiąże się z wysokimi kosztami. Korzystam z pompy insulinowej i sensorów, które pozwalają mi unikać wielokrotnego nakłuwania palców w ciągu dnia. Niestety, oprócz cukrzycy zmagam się również z niedoczynnością tarczycy, która jest wynikiem tej choroby. Moje zdrowie komplikuje także duża wada wzroku (-5.5), która z każdym rokiem się pogłębia. Dodatkowo cukrzyca naraża mnie na ryzyko licznych powikłań, które mogą pojawić się w przyszłości.

Zwracam się do Państwa z gorącą prośbą o wsparcie. Każda pomoc – czy to darowizna, czy przekazanie 1,5% podatku – zostanie przeznaczona na moje leczenie, zakup niezbędnego sprzętu i akcesoriów, które pozwalają mi lepiej kontrolować chorobę i żyć pełniej.

Za każdą okazaną pomoc z całego serca dziękuję!