Wołkow Franciszek

Naszego syna adoptowaliśmy, gdy miał 10 miesięcy. Urodził się w 2010 roku w Poznaniu, w 23. tygodniu ciąży, z masą urodzeniową 650g (skrajne wcześniactwo), w zamartwicy.

Okołoporodowy wylew domózgowy IV stopnia spowodował u niego 4-kończynowe mózgowe porażenie dziecięce (niedowład kurczowy). Według wiedzy medycznej winien być niepełnosprawną „rośliną”. To jednak chłopak o WIELKIEJ WOLI i MIŁOŚCI do życia! Wiarę mamy, że od pierwszych dni czuwała nad nim Opatrzność! Pamiętamy słowa lekarza przy adopcji: „Im więcej pracy w niego włożycie, tym więcej z tego w przyszłości wyjmie…”.

Jako rodzice dokładamy zatem wszelkich starań, by Franio osiągnął maksimum swoich możliwości. Po ludzku wydaje się, że to mikro-kroczki…, ale zawsze byliśmy i będziemy szczęśliwi widząc, że przekracza swoje ograniczenia, że robi coś, na co lekarze nie dawali szans. Francesco nie chodzi, nie mówi, ma diagnozę neurologiczną, która potwierdza problemy z oczami (nieustępujący, nieoperacyjny zez i bardzo duża krótkowzroczność), leczony jest hormonem wzrostu, gdyż jego przysadka mózgowa go nie wytwarza. W codziennym funkcjonowaniu potrzebuje wsparcia opiekuna (posiłki, ubieranie, czynności toaletowe).

Lata różnorakich terapii zaowocowały samodzielnym poruszaniem się na wózku inwalidzkim (choć są problemy z koordynacją wzrokowo-ruchową). Francesco jest pogodnym dzieckiem, lubi żarty i śmieje się w głos, kocha muzykę i taniec, rozpoznaje i nuci ulubione melodie. Uczy się komunikować za pomocą komunikacji alternatywnej, jest uczniem ‘Niezwyczajnej Szkoły’ w Józefowie. Uwielbia jazdę samochodem i dobre jedzenie.