Nejman Piotr

Piotruś jest skrajnym wcześniakiem. Urodził się 19 października 2010 roku w Gdańsku – 350 km od swojego domu, w 26 tygodniu ciąży, z wagą 1000 g. W drugiej dobie życia wystąpił u niego wylew krwi do mózgu, który poczynił nieodwracalne zniszczenia. Wylewy około-dokomorowe III i IV stopnia pozostawiły po sobie jamy leukomalacyjne (ubytki tkanki mózgowej) dużych rozmiarów (PVL III stopnia).
Przez prawie 2 miesiące Piotruś oddychał przez respirator walcząc o życie, po drodze przechodząc szereg zakażeń, odmę i rozedmę płuc. Respirator ratował mu życie i jednocześnie niszczył płuca. W tym czasie był karmiony pozajelitowo. Bezpośrednim skutkiem wylewów było również wodogłowie pokrwotoczne, które lekarze próbowali opanować szeregiem punkcji lędźwiowych w celu odciągnięcia nadmiaru płynu rdzeniowo-mózgowego.
Piotruś zaczął samodzielnie oddychać po 49 dniach. Wówczas lekarze wyrazili zgodę na transport i 24 grudnia 2010 Piotruś został przewieziony z Gdańskiego Szpitala na Zaspie do Instytutu Matki i Dziecka w Warszawie.
W instytucie narastające wodogłowie wymusiło pierwszą operację Piotrusia: implantację w główce zbiornika Rickhama, a następnie kolejną: założenie zastawki komorowo-otrzewnowej.
Podczas pobytu w szpitalu wykryto u Piotrusia retinopatię wcześniaczą, która wymagała kolejnej operacji – fotokoagulacji laserowej, przeprowadzonej w Centrum Zdrowia Dziecka. W następnych badaniach, już po wyjściu za szpitala zdiagnozowano dodatkowo częściowy (ok. 50%) zanik nerwu wzrokowego oraz oczopląs.
4 marca 2011 roku, po 4,5 miesiącach spędzonych w szpitalu Piotruś mógł wreszcie trafić do domu. Rodzice powitali go z wielką radością, ale i obawą, czy będą potrafili się nim odpowiednio zająć.
Piotruś przy swoich obciążeniach rozwijał się bardzo powoli, jednak jego najbliżsi wierzyli, że wytrwała praca i rehabilitacja pomogą mu uzyskać jak najlepszy stan zdrowia i stać się samodzielnym w przyszłości. Jednak w wieku 11 m-cy jego rozwój ( i tak już mocno opóźniony) nagle się zatrzymał się, a nawet cofnął. Zniknęły nabyte umiejętności i Piotruś stał się apatyczny. W dniu pierwszych urodzin naszego podopiecznego pojawiły się napady skłonów. Kilka dni później badania potwierdziły, że Piotruś choruje na nieuleczalną, lekooporną odmianę padaczki – zespół Westa. Rokowania w tej chorobie są bardzo niepomyślne, zwłaszcza dla dzieci z tak obciążonym wywiadem okołoporodowym, jak u Piotrusia …

Piotruś jest bardzo opóźniony w rozwoju psychomotorycznym, choć dzięki rehabilitacji i wytrwałej pracy czyni drobne postępy. Jest pod opieką wielu lekarzy specjalistów: neurologa, chirurga, okulisty, laryngologa, logopedy, terapeuty widzenia, psychologa, gastrologa, kardiologa. Jego życie to prawie codziennie jazdy na rehabilitację i wizyty lekarskie. Piotruś wymaga nie tylko ciągłej rehabilitacji, ale potrzebuje też specjalnych przyrządów rehabilitacyjnych, a także przedmiotów codziennego użytku, które dla dzieci z jego obciążeniami i potrzebami są bardzo drogie. Dlatego zwracamy się do Wszystkich Darczyńców z prośbą o pomoc, szczególnie zaś o przekazanie 1% podatku na subkonto Piotrusia. Z zebranych w ten sposób środków Fundacja „Zdążyć z Pomocą” będzie mogła pokryć choć część kosztów związanych z przywracaniem Piotrusiowi zdrowia.

Z góry Wszystkim dziękujemy za pomoc,

Fundacja w imieniu rodziców Piotrusia- Agnieszki i Adama Nejman