Zarębski Maksymilian

Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” zwraca się z uprzejmą prośbą o pomoc dla naszych podopiecznych Maksymiliana i Ignacego Zarębskich.

W maju 2011 r. przeprowadzone badania jednoznacznie potwierdziły, że Maksio i Ignaś cierpią na dystrofię mięśniową Duchenne’a, inaczej zwaną zanikiem mięśni. Wiadomość ta spadła na rodziców jak grom z jasnego nieba. Mimo bólu nie poddali się. Sytuacja ta wyzwoliła bowiem w nich jeszcze większe pokłady miłości do synów, a także siłę i determinację do walki o ich jutro. Rodzice są świadomi, że na chorobę chłopców nie ma lekarstwa. Lekarze nakreślili kolejne etapy choroby, która najpierw sprawi, że usiądą w wózkach, a potem choroba przykuje ich do łóżka. Jeśli nie zdarzy się cud, przez lata rodzice będą towarzyszyć im w zmaganiach z ciałem, które przestanie być im posłuszne. Dokąd jest to możliwe, postanowili jak najdłużej utrzymać u dzieci sprawność samodzielnego poruszania się. Do tego jednak potrzebne są środki finansowe, których im brakuje. Obecnie całą pięcioosobową rodzinę utrzymuje tata chłopców.

Maks i Ignaś, by zachować sprawność, muszą jeździć na turnusy rehabilitacyjne i być intensywnie rehabilitowani. Takie działania to jedyny sposób na to, by jeszcze przez jakiś czas mogli samodzielnie chodzić, budować samochody i garaże z klocków, czy bawić się kolejką. Dodatkowo u chłopców występują jeszcze inne choroby takie jak astma oskrzelowa, alergie, których leczenie również jest kosztowne.

Pomimo choroby chłopcy są radosnymi i pogodnymi dziećmi. Ignaś jest łakomczuchem. Jest też rodzinnym filozofem, który nawet, gdy zasypia nie przestaje zadawać pytań. Tak, jak jego starszy brat chciałby jeździć na rowerze i grać w piłkę. Maks lubi chodzić swoimi drogami i wszystko robić samodzielnie. Nie ma też dnia, w którym nie zapewniłby rodziców o swojej miłości. Patrząc na ich radość rodzice zdecydowali się opowiedzieć Państwu ich historię i poprosić Was o pomoc finansową, która mogłaby pomóc walczyć z chorobą. Do tej pory prowadzone intensywne rehabilitacje sprawiły, że chłopcy nadal sprawnie się poruszają, lepiej oddychają.

Ufamy, że i tym razem znajdą się osoby, którym los Maksia i Igorka nie będzie obojętny. Każda wpłata, nawet najmniejsza, jest na wagę złota.

Za każdą ofiarowaną pomoc z serca dziękujemy.