Łaziński Jan

Jasiek urodził się 19 lutego 2010 roku. W 5. minucie życia w skali Abgar otrzymał 9 punktów. Do czwartego miesiąca rozwijał się prawidłowo. Jednak w wakacje zaniepokoił nas jego wzrok i światłowstręt. Po powrocie z wczasów weszliśmy do znajomego okulisty. Wstępna diagnoza była dla nas szokiem! Na 99% zaćma obuoczna. Byliśmy załamani. Po tygodniu mieliśmy umówioną wizytę u okulisty w Warszawie. Diagnoza potwierdziła się i okazało się, że konieczna jest natychmiastowa operacja oczu i trzeba jak najszybciej usunąć zaćmione soczewki. We wrześniu 2010 roku Jasiek miał już usunięte obydwie soczewki, jednak po operacjach nie było oczekiwanych oznak widzenia. Reagował tylko na światło. To były dla nas bardzo ciężkie chwile. Po trzech miesiącach od operacji pojawiły się pierwsze symptomy widzenia. Jasiek zaczął wyciągać ręce do błyszczących koralików. Radość nasza była ogromna!!! Rozpoczęliśmy terapię wzroku w ośrodku Tęcza w Warszawie, poleconą przez panią doktor, która operowała Jaśka, a potem zaczęliśmy terapię w Łodzi w Ośrodku dla Dzieci Niewidomych i Niedowodzących przy ulicy Dziewanny.
Jednak z biegiem czasu okazało się, że problemem dla Jaśka jest nie tylko wzrok, ale również rozwój psycho-ruchowy. Jasiek mając 3 latka, nadal nie potrafił chodzić, miał zachwiany zmysł równowagi i miał bardzo dużą nadwrażliwość rąk i nóg na dotyk. Nie potrafił mówić i pokazywać nowych rzeczy. Po drodze w wieku 6 lat pojawiała się padaczka. W wieku 11 lat kolejne badania genetyczne potwierdziły Zespół Angelmana. Czas biegnie szybko i Jaśko skończył już 15 lat. Nadal ma kłopoty z wykonywaniem prostych czynności ruchowych, a dodatkowym problemem jest niekontrolowany ślinotok. W domu i w szkole chodzi samodzielnie, jednak na zewnątrz i w nowych pomieszczeniach bardzo się boi i trzyma się kurczowo za rękę. Mimo to nie poddajemy się i walczymy z nierównym przeciwnikiem. Mamy nadzieję, że Jasiek dzięki ciężkiej pracy, będzie czynił systematyczne postępy. Największą trudność ma z zadaniami manualnymi: nie potrafi rysować, pisać, sam jeść i ubrać się. Nie umie obsługiwać żadnych urządzeń. Wymaga ciągłej opieki. Ogromną trudnością dla nas wszystkich jest brak komunikacji.
Jasiek nie potrafi mówić, a na razie nie jest w stanie zrozumieć alternatywnych sposobów komunikacji.
Może pewnego dnia stanie się cud i usłyszymy kilka słów…Dla nas bardzo ważne jest to, że jest radosny, często się uśmiecha, nie płacze i ma swoje grono fanów.