Synowczyk Adam

Fundacja Dzieciom „Zdążyć z Pomocą” zwraca się z uprzejmą prośba o wsparcie dalszego leczenia i rehabilitacji naszego podopiecznego Adama Synowczyka.

Adaś ma 16 lat, uczęszcza do szkoły specjalnej dla dzieci z autyzmem i podobnymi sprzężeniami w ZPE w Olsztynie. Cierpi na autyzm atypowy, epilepsję i obustronny niedowład spastyczny nóg. Wyniki badań lekarskich wskazują także, że organiczne uszkodzenia są przyczyną nieprawidłowości w jego rozwoju intelektualnym. Adaś urodził się 18 sierpnia 1997 roku całkowicie zdrowy, rozwijał się prawidłowo, nie chorował. Tak było do roku 1999, kiedy zachorował na grypę, której wirus spowodował zapalenie mózgu (o tym rodzice dowiedzieli się dopiero w 2003 roku, gdyż wcześniej był źle zdiagnozowany i leczony). W tym momencie rozwój dziecka „zatrzymał się”. Gdy Adam skończył 5 lat, psycholog ocenił jego rozwój na 2,5 roku. Dotychczas otwarty i komunikatywny chłopiec zaczął unikać kontaktu z otoczeniem, pojawiły się dziwaczne zachowania, nastąpił regres w sferze funkcjonowania społecznego i poznawczego. Odgrodził się od bliskich niewidzialnym murem, mówił tylko pojedyncze słowa, nie patrzył na nas, nie reagował na dźwięki, zapomniał wiele rzeczy, które umiał np. nazw kolorów, nie reagował nawet na swoje imię.

Dzięki wielokierunkowym działaniom licznych terapeutów Adaś zaczął się rozwijać. Kontakt z nim jest niestety nadal ograniczony. Obecnie komunikuje swoje potrzeby fizjologiczne i żywieniowe używając 3 osoby liczby pojedynczej. Powtarza teksty z ulubionych bajek. Lubi oglądać książki, kolorowe gazety, grać na komputerze, śpiewa piosenki. Adaś rozpoznaje i nazywa przedmioty w bliskim otoczeniu. Zna litery i cyfry, nie potrafi czytać ani liczyć. Zna i nazywa figury geometryczne, nadal jednak myli kolory.

Adaś w nowych sytuacjach jest nieufny, swoje niezadowolenie sygnalizuje poprzez płacz, powtarzanie słów „Adaś nie chce”, a nawet bicie się po głowie, brzuchu. Nie ma orientacji przestrzennej, nie jest możliwe, aby poruszał się bez opiekuna. W zachowaniu Adasia występują natręctwa. Uporczywie wyrzuca małe przedmioty przez okno, patrząc jak spadają. Idąc ulicą zbiera kamyki, kapsle, drze papierki na małe kawałki, często dmucha w puzzle, które układa. Czynnościom tym towarzyszy trzepotanie rękami. W specyficzny sposób układa palce stóp i dłoni, segreguje przedmioty.

Adaś leczony był przez kilku neurologów aż do 2003 roku, kiedy trafił do Gdańska, gdzie został zdiagnozowany i do dziś pozostaje pod opieką Pani neurolog, dr. Szelożyńskiej. Przyjmował różne leki na ” pobudzenie” pracy mózgu i leki przeciwpadaczkowe. Obecnie otrzymuje Depakinę i Lamitrin oraz EyeQ. W 2007roku okazało się, że zapalenie mózgu spowodowało niedowład spastyczny obustronny, co oznacza, że ścięgna są za krótkie i jeśli rehabilitacja nie pomoże, konieczna będzie operacja nóg. NFZ zapewnia 10 zabiegów na pół roku, a to zdecydowanie za mało dla rosnącego dziecka. W roku 2010 Adaś przeszedł pierwszą operację ścięgien, niestety operacja nie dała przewidywanych efektów i w niespełna 2 lata później miał kolejną operację. Adaś wymaga wielokierunkowych działań terapeutycznych, co wiąże się z dużymi wydatkami.

W szkole, do której uczęszcza ma zajęcia indywidualne, ale tylko 2 godziny w tygodniu, a to o wiele za mało. Jedynie intensywna praca psychologów, pedagogów specjalnych, terapeutów, rehabilitantów może pomóc chłopcu. Prywatnie ma zajęcia z integracji sensorycznej, biofeedback, rehabilitację, zajęcia te są bardzo kosztowne, do tego dochodzą wizyty u lekarzy: neurologa i ortopedy, turnusy rehabilitacyjne oraz dowóz. Miesięcznie rodzice wydają ok 2000 zł. Warunkiem dalszego rozwoju Adasia jest udział w w/w zajęciach. Koszty z roku na rok wzrastają, w obecnej chwili przerastają możliwości finansowe rodziców dziecka.

Zwracamy się o pomoc do wszystkich Ludzi Wielkiego Serca. Wierzymy, że dzięki Państwa Pomocy Adaś będzie samodzielny i  będzie mógł pomagać w przyszłości innym.

Dziękujemy za okazaną pomoc.