Tomaczkowska Izabela Joanna

Urodziłam się zdrowa, nikt nie zauważył wtedy nic niepokojącego, lecz często chorowałam – miałam infekcje górnych dróg oddechowych. Niepokojące było też to, że późno zaczęłam chodzić – 1,5 roku. Do pierwszego roku życia zaginałam tylko duży palec u stóp. W wieku 2 lat stwierdzono u mnie „końską szpotawość”. W wieku 4 lat miałam naciągane ścięgna Achillesa, po tym nosiłam buty ortopedyczne i jeździłam na rehabilitację do szpitala w Kościerzynie. W wieku 5 lat zachorowałam, miałam grypę, a później zapalenie płuc, po tym trafiłam pod respirator – przestałam samodzielnie oddychać. Później była jedna próba odłączenia mnie od respiratora, lecz niestety nie zdołałam samodzielnie oddychać. Cztery lata spędziłam w szpitalu w Kościerzynie, lecz często zabierali mnie do szpitala na Polanki w Gdańsku – bo po prostu nie radzili sobie ze mną. W wieku 8 lat miałam zapalenie otrzewnej- przebili mi żołądek sondą, straciłam przytomność i z tego okresu nic nie pamiętam. Po zabiegu przestałam mówić i zamknęłam się w sobie. Dzięki przeglądaniu z moją mamą zdjęć po 2 miesiącach zaczęłam mówić. W wieku 9 lat trafiłam do domu i od tego czasu nic poważnego się nie dzieję, choroba stanęła w miejscu…