Łokietek Aleksander

Cześć nazywam się Aleksander Łokietek, wszyscy wołają do mnie Olek.

Moja historia jest długa i przewrotna.

Może zacznę od tego, że jestem pod opieką takich lekarzy jak: neurolog, genetyk, kardiolog, okulista, nefrolog, neonatolog jak i również kilka razy wylądowaliśmy pod skrzydła neurochirurga, przede mną wizyta u ortopedy z powodu koślawości kolan oraz moja jedna stopa kieruje się do środka kiedy próbuję chodzić. Uczęszczam również na zajęcia Integracji sensorycznej, logopedyczne i niedługo w końcu na wczesne wspomaganie rozwoju, ponieważ mój rozwój psycho-ruchowy jest bardzo opóźniony. Mając dwa lata nie potrafię chodzić na tyle stabilnie, by się nie przewracać nie wspominając o tym, że mój chód nadal jest na szerokiej podstawie, a zakres mojego słownictwa ledwo mieści się w granicy rozwoju rocznego dziecka.

Urodziłem się miesiąc przed terminem ważąc zaledwie 1780 więc prócz wcześniactwa jestem również hipotrofikiem.

Mimo tego, że postanowiłem przywitać się wcześniej dostałem całe 10 na 10 punktów Apgar ! Niestety z biegiem czasu zaczęły się pobyty w szpitalach specjalistycznych, badania i diagnozy.

Na dzień dzisiejszy moimi przeciwnikami są:

– hipoplazja ciała modzelowatego

– epilepsja z zaburzeniami świadomości

– zaburzenia psycho-ruchowe

– zaburzenia napięcia mięśniowego

– agenezja nerki

– poszerzone komory mózgowe

Trafiając pod skrzydła Wrocławskiego oddziału neurologicznego dowiedzieliśmy się również, że w mojej główce znajdują się  ogniska hiperintensywne w Obrazach T2/Flair i lekarze alarmowali o widocznej dysforii, niestety krótko po tym okazało się, że choruję również na padaczkę, która może mieć związek z tym, że mój rozwój cofnął się.

Kiedy w czasie choroby doszło do uaktywnienia się ataku toniczno-klinicznego, spędziłem tydzień czasu na oddziale z czego większą część dnia leżałem nieprzytomny pod tlenem i maszynami monitorującymi moje parametry.

Moje codzienne życie wiąże się z częstymi wycieczkami na różne zajęcia, badania i wizyty.

Mój dzień zaczyna się od przyjęcia leku przeciwpadaczkowego, muszę przyjmować go dwa razy dziennie, a i tak żyjemy w niepokoju że niespodziewanie przyjdzie atak i jakie mogą być jego skutki.

Moje oczka niestety też potrzebują pomocy, dlatego na co dzień noszę okulary. Moja wada wynosi aż 1.50 na jedno oczko i 1.75 na drugie.

Dziękuję, że znalazłeś chwilę by poznać moja historię!

Dziękuję za każdą okazaną pomoc.