Baran Maja

Na początku nie wiedzieliśmy, że nasza córeczka ma porażenie mózgowe. Majka co prawda wykazywała lekką asymetrię w ruchach, piąstkowała ciągle prawą dłoń. Ale hej! Większość dzieciaków ma jakąś mniejszą czy większą asymetrię.

Maja i jej siostra bliźniaczka urodziły się jako wcześniaki, dlatego od urodzenia objęte zostały programem, który zapewniał nam rehabilitację. U Majki stwierdzono wzmożone napięcie mięśniowe, więc rozpoczęliśmy ćwiczenia metodą Vojty. Wymagało to od nas mnóstwa dyscypliny i uporu. Ćwiczyłyśmy cztery razy dziennie, by nauczyć ją pożądanych wzorców ruchowych. Kto miał do czynienia z tą metodą, wie, że dzieci zazwyczaj jej nie lubią – ale przynosi efekty.

Jednak mimo ćwiczeń asymetria nie ustępowała. Udaliśmy się do neurologa, który podczas kolejnej wizyty skierował nas na rezonans magnetyczny. 23 grudnia usłyszeliśmy diagnozę: lewostronne dziecięce porażenie mózgowe.

To zmieniło wszystko. Wiele wizyt lekarskich i fizjoterapeutycznych. Zmiana metody ćwiczeń. Szukanie fizjoterapeuty, który zgodzi się z nami pracować na stałe. Porzucenie moich planów zawodowych. Morze dokumentów.

A rokowania były… trudne. Miała nie raczkować – raczkuje. Miała nie używać prawej rączki – może nie będzie nią kaligrafować, ale jej używa. Miała nie chodzić… A biega!

Żeby utrzymać te sukcesy, musimy nadal codziennie ćwiczyć. Potrzebujemy pomocy specjalistów: fizjoterapeuty, terapeuty integracji sensorycznej, neurologopedy. Potrzebujemy ćwiczeń wzmacniających lewą, uszkodzoną półkulę mózgu.

Wierzymy, że będzie dobrze. Dzięki pomocy – jest dobrze. Ciągle słyszymy, że po Mai nie widać porażenia.
Dzięki środkom finansowym jesteśmy w stałej rehabilitacji, jeździmy również na turnusy rehabilitacyjne.

Nasza córeczka rozwija się tak harmonijnie, jak to tylko możliwe – ale wymaga to od nas ogromu pracy.