Baczewski Wojciech

Wojtek to sierpniowy chłopiec – pełen energii, ciekawości i radości życia. Uwielbia zabawę o każdej porze roku: latem godzinami bawi się w piachu i nad wodą, zimą z zapałem zjeżdża na sankach i rzuca się w biały puch. Kocha przyrodę, zwierzęta, spacery, a jego ulubione wyprawy to te w góry – gdzie zdobywa szczyty dosłownie i w przenośni.

Ma w sobie niesamowitą chęć poznawania świata. Chce cieszyć się dzieciństwem jak jego rówieśnicy – beztrosko i pełną piersią. A ja zrobię wszystko, by choroba mu tego nie odebrała.

Wojtek choruje na cukrzycę typu 1 – insulinozależną. To autoimmunologiczna, przewlekła i niezwykle podstępna choroba, która potrafi zaatakować znienacka, w najmniej oczekiwanym momencie – nawet wtedy, gdy wydaje się, że wszystko jest w porządku. Organizm nie produkuje insuliny – hormonu, bez którego życie nie jest możliwe. Każdy dzień to balansowanie między niedocukrzeniem a niebezpiecznym skokiem glukozy.

To nieustanne czuwanie, kontrolowanie poziomów cukru we krwi, podawanie insuliny przez pompę, planowanie każdego posiłku i aktywności. To także ciągły strach, że choroba wymknie się spod kontroli – w dzień, w nocy, w przedszkolu, na spacerze…

Wojtek wymaga specjalistycznego, kosztownego leczenia. Ma pompę insulinową, która pomaga mu funkcjonować, ale jej osprzęt, sensory, leki, paski do glukometru, konsultacje i codzienna opieka generują wysokie koszty. Wychowuję Wojtka samotnie. Cała odpowiedzialność za zdrowie i życie mojego syna spoczywa wyłącznie na mnie – to ogromny ciężar, którego nie sposób w pełni opisać. Nie mogę się pomylić. Nie mogę pozwolić sobie na chorobę, słabość ani chwilę nieuwagi. Nawet sen nie przynosi wytchnienia – czuwam, bo wiem, że choroba nie śpi. Zrezygnowałam z pracy, by móc być przy nim – dniem i nocą. Bo w tej chorobie każda chwila czuwania ma znaczenie.

Dlatego dziś proszę Was o pomoc. Wspierając Wojtka, dajecie mu szansę na dzieciństwo jak najbliższe normalności. Każda wpłata, każde udostępnienie i każde dobre słowo – to dla nas realna siła, która pozwala walczyć dalej.

Dziękuję z całego serca –
Mama Wojtka