Soliło Miranda Gabriel

Gabryś urodził się w Irlandii w 2018 roku. Ciąża i poród były „idealne”, bez komplikacji. Problemy zaczęły się przy pierwszym karmieniu: Gabryś nie mógł ściągnąć pokarmu, którego było aż nadto. Do Gabrysia przychodzili lekarze, doule i pielęgniarki od karmienia, jednakże nikt nie wiedział, jaki jest problem.

Przez 3 tygodnie Gabryś był karmiony butelką. Podczas wizyty u lekarza rodzinnego zasugerowano problem z wędzidełkiem. Pojechaliśmy więc na podcięcie do laryngologa – prywatnie. Kiedy lekarz spojrzał do buzi Gabrysia, od razu wiedział, gdzie leży problem z karmieniem i ulewaniem: rozszczep podniebienia i języczka. Rozszczep był przykryty błoną skórną, a jedynie mała fistula była widoczna. Lekarz natychmiast odesłał nas do najlepszego szpitala dziecięcego w Dublinie, gdzie czekaliśmy na przyjęcie bez przygotowanych zapasów – przecież spodziewaliśmy się zabiegu, który trwa 20 minut. Babcia Gabrysia czekała z tortem na tatę Gabrysia, który tego dnia obchodził swoje 30. urodziny. Do domu wróciliśmy po kilku godzinach.

I od tego zaczęła się rozszczepowa historia Gabrysia.

Umówioną wizytę z chirurgiem oraz zespołem rozszczepowym mieliśmy po 2 tygodniach – wtedy w końcu dostaliśmy tak bardzo potrzebne informacje. Zaczęliśmy walkę o prawidłowe karmienie, dobór butelek, fizjoterapię i oczekiwanie na wizytę u laryngologa.

Operację zamknięcia rozszczepu Gabryś przeszedł w wieku 8 miesięcy, po której wiele się zmieniło. Już nigdy nie spał sam w łóżeczku. Nadal ulewał i potrzebował ciągłej stymulacji.

Podczas pobytu w Dublinie szpital dziecięcy przykładał ogromną wagę do wizyt i kontroli rozwoju Gabrysia. Jednakże nie było wizyt u fizjoterapeuty czy osteopaty, a także nie doczekaliśmy się wizyty u laryngologa, która miała kluczowe znaczenie. Kiedy Gabryś miał roczek, rozpoczął prywatną terapię u osteopaty, która rozwiązała problem napięcia mięśniowego w okolicy barków i pomogła z problemem ulewania oraz refluksu.

Laryngologa umówiliśmy prywatnie dopiero po 2 latach. Okazało się, że Gabryś nadal ma płyn w uszkach, ale wszystkie elementy ucha wewnętrznego funkcjonują idealnie – co bardzo zaskoczyło lekarza.

Kiedy nastała pandemia, podjęliśmy decyzję o wyprowadzce z Dublina do Krakowa, aby Gabryś miał możliwość terapii logopedycznej i terapii sensorycznej. Dzięki nim udało się go wyciszyć, rozwinąć i cieszyć każdym dniem.

Obie terapie były kontynuowane aż do roku 2023 w Portugalii, gdzie mieszkamy obecnie.