Górajec Iga

Mam na imię Iga i skończyłam trzy latka. Urodziłam się w 26 tygodniu ciąży i ważyłam zaledwie 1000 g. Lekarze twierdzili, że jak na taką małą kruszynkę, to całkiem sporo, ale czeka mnie trudna droga. Mama mówiła, że gdy przyszłam na  świat i usłyszała mój cieniutki głosik, wiedziała, że będę silna i dzielna. Nie chciałam zrobić jej przykrości, więc postanowiłam zostać wojowniczką. W szpitalu spędziłam 4 miesiące. Wszystko wydawało się takie straszne. Pani Doktor powiedziała, że muszę mieć zoperowane serduszko, bo dziurka w okolicy serca nie pozwoli mi oddychać. Zaraz potem okazało się, że w mojej główce dzieje się coś złego i lekarze musieli mi do mózgu na pewien czas włożyć specjalną rurkę. W międzyczasie specjaliści badali moje oczka i dowiedziałam się, że jeśli kiedykolwiek chcę zobaczyć Mamę i Tatę, muszę mieć kolejną operację. Kiedy nadszedł w końcu upragniony dzień wyjścia ze szpitala do domu, gorzej się poczułam. W mojej główce znów podziało się coś niedobrego, ale na szczęście szybka diagnoza lekarzy i czwarta już w moim zaledwie 4-miesięcznym życiu operacja, uratowały mi życie. Później jeszcze, żebym mogła mówić i jeść, lekarze musieli zaszyć mi rozszczep w podniebieniu, z którym się urodziłam.

Miałam dotąd sporo szczęścia, lecz mój układ nerwowy ciągle trochę się gubi i nadal potrzebuję pomocy kolejnych specjalistów. Nauka chodzenia nie jest dla mnie łatwa i potrzebuję na nią więcej czasu oraz regularnych ćwiczeń. Chciałabym też móc sama opowiedzieć bajki, które czytają mi rodzice, ale mimo, że rozumiem słowa to nie umiem ich prawidłowo wypowiedzieć. Choć uśmiecham się, to codziennie pokonuję wiele trudności. Jak przystało na wojowniczkę, dzielnie znoszę codzienną pracę z terapeutami i uczestniczę w turnusach rehabilitacyjnych, bo wiem, że dzięki temu będę mogła normalnie żyć i biegać jak inne dzieci.

Pomóż mi spełnić moje marzenia i przekaż mi swój 1,5% podatku!

Dziękuję z całego serca!