Ruszewska Alicja

Urodziłam się jesienią, w ponury, szary listopadowy dzień. Taki, w którym trudno dostrzec słońce. A jednak – jak mówią moi rodzice – kiedy tylko się pojawiłam i pierwszy raz się uśmiechnęłam, wszystko dookoła jakby się rozjaśniło. Mam ciemne, duże oczy i uśmiech, który potrafi rozbroić nawet najbardziej zmartwione serce.

Mam na imię Alicja i urodziłam się z zespołem Downa.

O tym, że będę wyjątkowa, moi rodzice dowiedzieli się jeszcze zanim przyszłam na świat. Diagnoza prenatalna była dla nich trudnym doświadczeniem – pojawił się strach, wiele pytań bez odpowiedzi, ogrom niepewności. Ale szybko tę niepewność zastąpiła miłość. Wiedzieli, że będą przy mnie niezależnie od wszystkiego. I że zrobią wszystko, co w ich mocy, bym miała dobre, kochające i wspierające życie.

Codzienność z zespołem Downa to wiele wyzwań – rozwijam się wolniej niż inne dzieci, potrzebuję więcej wsparcia, więcej ćwiczeń, więcej czasu. Nie mówię jeszcze tak, jak inne dzieci. Uczę się chodzić, komunikować i poznawać świat na swój sposób. Czasem coś przychodzi mi trudniej, ale nie przestaję próbować. Bo mam w sobie upór. I mam wokół siebie ludzi, którzy mnie wspierają.

Moje życie to rehabilitacja, terapie wspomagające rozwój, wizyty u wielu specjalistów: neurologów, logopedów, fizjoterapeutów, psychologów. To także potrzeba odpowiedniego sprzętu – zwłaszcza sportowego, który pomaga mi ćwiczyć ciało i umysł. Każdy dzień to nauka – czasem trudna, czasem pełna śmiechu, zawsze ważna.

Dzisiaj mam 6 lat. Potrzebuję regularnych turnusów rehabilitacyjnych, terapii, leczenia i specjalistycznej opieki. Koszty są naprawdę bardzo duże i przekraczają możliwości mojej rodziny, dlatego moi rodzice proszą o pomoc – w moim imieniu.

Jeśli możesz, podaruj mi swoją cegiełkę wsparcia – przekaż darowiznę lub 1,5% podatku. Dzięki Tobie moje życie może być bogatsze w rozwój, radość i małe zwycięstwa, które dla mnie znaczą wszystko.

Dziękujemy, że jesteś. Że chcesz mnie poznać.
Alicja z rodziną