Woźniak Michał Biskupiec

Mam na imię Michał. Jestem chłopcem, który – mimo wielu trudności – każdego dnia stara się uśmiechać. Od zawsze jestem pogodny, wesoły, pełen ciepła. Mama mówi, że mój uśmiech jest jak światło – potrafi rozproszyć nawet najgłębszą ciemność, szczególnie wtedy, gdy wszystko wydaje się zbyt trudne.
A bywa naprawdę trudno. Moje ciało i umysł każdego dnia toczą walkę, której nie widać gołym okiem, ale która nigdy się nie kończy.

Zaraz po urodzeniu pojawiły się pierwsze niepokojące sygnały – problemy metaboliczne, częste infekcje. Nikt nie przypuszczał, że to dopiero początek dużo poważniejszych trudności. W pewnym momencie moje życie odmieniło się całkowicie – zachorowałem na zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, które pozostawiło po sobie trwałe ślady i wpłynęło na całe moje dalsze funkcjonowanie.

Dziś największym wyzwaniem jest encefalopatia padaczkowa w najcięższej, lekoopornej postaci – zespół Lennoxa-Gastauta. Mimo licznych prób leczenia i zmiany leków, napady wciąż powracają, niszcząc to, co z takim trudem udaje się wypracować.

Zmagam się także z niepełnosprawnością ruchową, przykurczami mięśni, osłabioną odpornością i wydolnością organizmu. Mam wadę wzroku – moje pole widzenia przestrzennego jest znacznie ograniczone. Do tego dochodzi upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym. Nadal jesteśmy w trakcie pogłębionej diagnostyki, by jak najlepiej dopasować formy wsparcia i terapii.

Potrzebuję specjalistycznej opieki, leczenia, rehabilitacji oraz odpowiedniego sprzętu. Każdy dzień to walka o sprawność, komunikację, komfort życia. To ogromny wysiłek – również finansowy.

Dlatego dziś prosimy o wsparcie. Każda forma pomocy to dla nas realna szansa, by walczyć dalej.

Z całego serca dziękujemy,
Rodzice Michała