Woźniak Antonina

Chcę przedstawić Wam Antosię.

Antosia to jedna z bliźniaczek urodzonych 24.07.2013. Radości nie byłoby końca gdyby nie to, że kilka minut po narodzeniu Mai rozpoczęliśmy walkę o ŻYCIE Antosi – jej stan po urodzeniu był krytyczny, była reanimowana. Po pewnym czasie okazało się, że doznała wówczas WYLEWU KRWI DO MÓZGU 3-go stopnia, co określa się mianem DZIECIĘCEGO PORAŻENIA MÓZGOWEGO, którego konsekwencją jest NIEDOWŁAD POŁOWICZNY PRAWOSTRONNY, byliśmy załamani …

Ale to niestety jeszcze nie wszystko. Niedługo po tej diagnozie okazało się, że Antosia „nie jest sama”. Co to znaczy?? „Koleżanka”, bo tak mówię na nią, żeby Antosia się nie bała – to jest taka „koleżanka”, z którą nie chcemy się znać, ale „ona” nie chce dać nam spokoju. To PADACZKA zakwalifikowana jako LEKOOPORNA.

Każdy atak rujnuje miesiące rehabilitacji i znowu musimy zaczynać od nowa. I tak robimy zaczynamy i zaczynamy i zaczynamy… Jednak jest pewna nadzieja. 10 miesięcy temu Antosia przeszła kurację sterydami, zmieniono też leki. Wszystko to spowodowało znaczące ograniczenia ataków, co w połączeniu z intensywną terapią zaczęło przynosić skutki. Córka zaczęła uczęszczać do przedszkola, jeździć na rowerze. Jest intelektualnie sprawna, bystra i bardzo ciekawa świata.  Jednak nie chcemy na tym poprzestać, gdyż według naszej kochanej rehabilitantki Antosia rokuje dobrze. Wiąże się to jednak ze wzmożoną rehabilitacją, gdyż każdy przestój powoduje zatrzymanie, a nawet cofnięcie postępu, jaki nasza mała wojowniczka dzielnie wypracowała.

Niestety do walki o Antosie oprócz sił potrzebne jest coś jeszcze. Ciągła rehabilitacja, wizyty u specjalistów pochłaniają ogromne środki finansowe. Przez 3 lata dawaliśmy radę sami, jednak nadszedł czas, kiedy musimy poprosić, więc PROSIMY. Pomóżcie nam przekazując 1% podatku lub dobrowolne wpłaty.

Kiedy jest nas dużo to „małe grosze” czynią wielkie rzeczy.

Dziękujemy w imieniu Antosi i własnym.