Trzmiel Wojciech

Wojtek urodził się 17 czerwca 2014 roku i od pierwszej chwili rozpoczął dzielną walkę o swoje życie: Tuż po porodzie, z powodu bakterii e.coli, dostał sepsy, a jego mama walczyła z ciężkim zapaleniem płuc. Po dwóch tygodniach szpitalnego dramatu oboju udało się szczęśliwie wrócić do zdrowia i Wojtuś cieszył się życiem szczęśliwego noworodka. Niestety – krótko.

Już trzy miesiące po narodzinach, obudził się nagle z wygiętymi do góry rączkami i oczopląsem. Jakież było przerażenie jego rodziców, kiedy objawy te zaczęły się powtarzać co kilka minut i wskazywały na padaczkę! Po szybkiej konsultacji z pediatrami, Wojtuś znalazł się na oddziale neurologii i epileptologii w Centrum Zdrowia Dziecka, którego stał się odtąd stałym pacjentem. W wyniku wielomiesięcznych badań padła wreszcie straszna diagnoza: Nieuleczalna choroba genetyczna stwardnienie guzowate i padaczka lekooporna.

Mimo bowiem przetestowania kilkunastu leków – napady padaczkowej zostały tylko częściowo wyeliminowane i do dzisiaj zdarzają się Wojtkowi co noc, znacznie opóźniając jego rozwój psychofizyczny. Dlatego właśnie Wojtek zaczął wymawiać pierwsze sylaby dopiero w czwartym roku życia, długo nie reagując na imię. Do tego doszedł jeszcze autyzm atypowy i liczne fiksacje – nadmierne reakcje na światła i dźwięki. Wykształcona muzycznie mama Wojtusia zrobiła jednak wszystko, aby dźwięki, które Wojtuś z siebie tak często wydawał, zmieniały się w słowa i znalazła mu neurologopedę, magistra Manualnego Torowania Głosek Elżbiety Wianeckiej i zajęcia z jej terapeutami.

Dzięki pomocy Fundacji Zdążyć z Pomocą i jej Darczyńców, Wojtuś ma do dzisiaj refundowane zajęcia tej metody i już po miesiącu terapii zaczął wymawiać słowa, a z czasem pojedyncze zdania, których z każdym tygodniem pojawia się coraz więcej. Wojtek miał także wiele lat refundowane turnusy i zajęcia rehabilitacyjne, dzięki czemu usprawniał swoje rozchwiane napięcie mięśniowe i nauczył się skakać i biegać. Po kilku latach przedszkola terapeutycznego, Wojtek został uczniem szkoły specjalnej, gdzie nieustannie rozwija swoje umiejętności pod opieką nauczycieli i terapeutów, uczy się pisać, czytać, jeździć na rowerze i pływać. Jego stabilny rozwój wciąż opóźniają jednak co nocne napady padaczki, na co wciąż szukamy medycznego ratunku, w najbliższym czasie – poprzez wszczepienie stymulatora nerwu błędnego, a na co dzień Wojtek poprzez liczne terapie i opiekę specjalistów. Sytuacji nie ułatwił rozpad rodziny i fakt, że Wojtkiem i jego bratem opiekuje się na co dzień tylko ich mama, utrzymująca się z zasiłku dla opiekunka dziecka niepełnosprawnego.

Pomóżmy Wojtusiowi w walce z opóźniającą jego rozwój padaczką!!!