Bielińska Maja

Cukrzyca typu I  to choroba nieuleczalna, w której nasz układ odpornościowy atakuje zdrowe komórki trzustki, w wyniku tej autoagresji trzustka nie jest już w stanie produkować własnej insuliny. Cukrzyca typu I nie jest związana ze złą dietą, brakiem ruchu czy jedzeniem słodyczy, nie jest widoczna z zewnątrz, a powoli niszczy moje narządy od środka. Nieleczona może prowadzić do poważnych konsekwencji uszkodzenia organizmu, ze śmiercią włącznie.
Jestem zatem uzależniona od stałej opieki i pomocy moich rodziców. Pomaga im w tym moja osobista pompa insulinowa, jednak nie jest ona w pełni zautomatyzowana, jest tylko sposobem podawania insuliny, rodzice muszą kilka razy dziennie programować na niej dawki insuliny do każdego posiłku, który najpierw muszą dokładnie zważyć i policzyć ilość wymienników węglowodanowych, a także korekty przy wysokim poziomie cukru we krwi. Wkłucie od pompy zmieniają mi co 3 dni w inne miejsce na ciele, by nie robiły się zrosty i nie zatkał dren. Pomiary poziomu cukru we krwi wykonywane są około 8 razy na dobę za pomocą krwi z mojego paluszka oraz sensorów wbitych w moje ramię i wymienianych co 14 dni, co pozwala czasem oszczędzać moje już podziurawione palce od kolejnych ukłuć. Sensory te pozwalają na lepsze wyrównanie poziomów cukru we krwi i zapobiegają groźnym powikłaniom w przyszłości informując moich rodziców o zbyt wysokich lub niskich poziomach cukru, by natychmiast mogli podjąć interwencję. Zbyt niski poziom cukru we krwi powoduje utratę przytomności, a gdyby nie natychmiastowa pomoc drugiej osoby nawet śmierć. Zbyt wysoki poziom cukru we krwi wykańcza narządy w organizmie człowieka, który może z kwasicą ketonową zapaść w śpiączkę.

Dziękuję za każdą Twoją pomoc.

Maja