Myślak Weronika

Moja mała dziewczynka, Weronika, ma już 27 lat. Sama nie wiem, jak to się stało, że ten czas tak szybko przeminął. Mam wrażenie, że wszystko się zmieniło – wszystko oprócz mojej małej dziewczynki.

Weronika bardzo słabo słyszy i bardzo słabo widzi. Nie siedzi i nie chodzi. Od urodzenia choruje na zespół De Grouchy’ego. Nasz świat poznaje dotykiem, ale do swojego nigdy nas nie dopuszcza – czasami tylko uśmiechem zdradza, co jej w duszy gra. To jakby zaproszenie do jej wnętrza, do jej maleńkiego wszechświata. Czy będę potrafiła tam kiedykolwiek wejść? Nie wiem. Wiem jedno – to, co mogę ofiarować mojej Weronice, to miłość. Bezgraniczną, niezmierzoną miłość matki do dziecka. A może pod tym uśmiechem kryje się bezgłośne „kocham Cię, mamusiu”?

Weronika mierzy zaledwie 100 cm. Jest drobniutka jak Calineczka. Może właśnie taka dziewczynka posłużyła Hansowi Christianowi Andersenowi za pierwowzór bohaterki baśni?

Ubranka kupujemy w rozmiarach 98–105 cm, co nie jest łatwe, bo Weronika jest szczupła, a jednocześnie długa.

Zmaga się ze skoliozą, licznymi przykurczami, rozszczepem podniebienia, refluksem żołądka i układu moczowego, wadą serca i wieloma innymi problemami zdrowotnymi. Karmiona jest przez PEG-a i – tak jak w każdej dziedzinie swojego życia – potrzebuje pomocy drugiej osoby.

Najtrudniejsza jest właśnie ta świadomość, że Weronika nigdy nie wyrośnie z pieluch, że do końca swoich dni we wszystkich sferach życia będzie ode mnie zależna. To tak, jakby nigdy nie odciąć pępowiny.

Jeśli czujesz, że możesz nam pomóc – serdecznie o to prosimy i jednocześnie z całego serca dziękujemy.