Szanowni Państwo,
Zwracam się z gorącą prośbą o pomoc finansową na rehabilitację mojej córki Malwinki. U Malwinki po urodzeniu zdiagnozowano Dziecięce Porażenie Mózgowe. To było straszne. Przez wiele lat walczyłam z emocjami, ale teraz już się z tym pogodziłam. Chcę tylko zapewnić Malwince jak najlepsze życie. Moja córka leżała miesiąc w śpiączce, lekarze nie dawali jej żadnych szans na przeżycie (wcześniak), ale ona bardzo chciała żyć. Malwinka cierpi na spastyczność kończyn, upośledzenie mózgowe i padaczkę. Od jej urodzenia nie pracuję, pobieram zasiłek z Ośrodka Pomocy Społecznej z tytułu rezygnacji z pracy. Mąż był jedynym żywicielem rodziny, a ja zajmowałam się Malwinką.
Po intensywnej rehabilitacji w wielu ośrodkach specjalistycznych i w domu, turnusach rehabilitacyjnych i hipoterapii (konie), możliwej tylko dzięki wsparciu finansowemu dobrych ludzi, Malwinka chodzi przy czwornogach (laska z czterema podparciami) i trzymana za rękę. Jej sprawność ruchowa stale się poprawia, ale wciąż potrzebuje intensywnej terapii i rehabilitacji, aby mogła lepiej chodzić i nie utraciła dotychczasowej sprawności.
Obecnie Malwinka ma 25 lat. Ukończyła już edukację w szkole specjalnej, uczęszcza teraz do Ośrodka Opiekuńczo-Mieszkalnego w Kobyłce, gdzie ma opiekę i zajęcia. Najgorsze, co można zrobić, to zamknąć dziecko w domu. Pomimo pomocy logopedy i ćwiczeń Malwinka nie mówi. Wykorzystujemy mowę alternatywną (symbole i obrazki) i gesty do porozumiewania się. Jak każde duże dziecko, lubi place zabaw, basen, kino, bajki, muzykę, taniec i teatrzyki. Uwielbia jeździć na trójkołowym rowerze rehabilitacyjnym. Jej marzeniem jest zostać panną młodą. Ma dużo zeszytów z tematyką weselną i ciągle je ogląda.
Pomimo swoich ułomności, Malwinka jest miłą i radosną dziewczynką, wrażliwą na krzywdę innych ludzi i zwierząt, kocha konie. Potrzebuje wielkiej aktywności zarówno umysłowej, jak kino i teatrzyk, jak i fizycznej. Zdaniem neurologa Malwinka najbardziej potrzebuje intensywnej rehabilitacji, która jest możliwa tylko dzięki Państwa pomocy. Malwinka byłaby „roślinką bez kontaktu”, gdyby nie była rehabilitowana od urodzenia. Wszystko, co do tej pory osiągnęłyśmy, zawdzięczamy ciężkiej pracy i pomocy ludzi dobrej woli.
Niestety, walczę teraz o dobrą przyszłość córki sama. W 2016 roku, po ciężkiej chorobie nowotworowej, zmarł mój mąż, a tata Malwinki. Malwinka z całego serca prosi o wsparcie na lepsze jutro, bo dobro powraca. Bóg jeden wie, jak bardzo dziękujemy za pomoc. Będziemy wdzięczne za każdą wpłatę, modlę się zawsze za Dobroczyńców. Z góry dziękujemy za wsparcie.
Z poważaniem, Ewa i Malwinka Kopeć
