Firański Marcin

Hej! Jestem Marcin. Mam 9 lat i mózgowe porażenie dziecięce. Na zdjęciu tego nie widać, ale uczę się prawidłowo chodzić. Potrzeba mi do tego wielu godzin pracy. Przekazując swój 1 % podatku pozwalasz mi pracować !

Dodatkowo los troszkę mi dokuczył i dorzucił atopowe zapalenie skóry. Bardzo przykra i uporczywa choroba.

Przekazując swój 1 % podatku, nic nie tracisz, a mi pomagasz !

Wspierasz moją rehabilitację, hipoterapię, oraz pozwalasz wyjechać na turnus rehabilitacyjny. Dzięki Tobie  rodzice mogą kupić mi specjalny kombinezon do wspomagania prawidłowej postawy ciała i prawidłowego odczuwania świata oraz niezbędny sprzęt rehabilitacyjny, bez którego moja terapia nie mogłaby przebiegać skutecznie. Rodzice kupili mi ostatnio extra rower dla niepełnosprawnych dzieci, specjalistyczne krzesło z siedziskiem, żebym mógł siedzieć prawidłowo przy stole. Każdy zakup moich rodziców jest bardzo przemyślany, bo sprzęt dla nas, niepełnosprawnych, jest bardzo drogi i nie zawsze w pełni albo w ogóle refundowany.

Drogi Darczyńco także dzięki Tobie moja chora skóra może być odpowiednio pielęgnowana, bo rodzice kupują mi specjalne maści, płyny do kąpieli i bandaże do mokrych opatrunków.

Jak widzisz, kochany Darczyńco, moi rodzice wydatków mają sporo, ale starają się jak mogą! Oboje pracują i jednocześnie pilnują żeby wszystko było na jak najwyższych obrotach, by poziom mojej terapii był jak najwyższy. Potrzebują tylko troszkę wsparcia, bo niestety najlepiej = drogo.

Jeśli chcesz, możesz przekazać dla mnie darowiznę na moje własne subkonto. Pamiętaj, że każdą darowiznę możesz odliczyć od podatku !

Czy chciałbyś wiedzieć, jak wygląda mój kalendarz tygodniowy? Codziennie chodzę do szkoły bo jestem pilnym uczniem i uwielbiam moją szkołę, 6godz w tygodniu mam rehabilitację z fizjoterapeutą, 1godz jeżdżę na koniku (hipoterapia), 1godz pływam w basenie, 4godz tygodniowo spędzam na boisku bo mam treningi piłkarskie – tak! Moja ciężka praca przyczyniła się do tego, że gram w piłkę nożną w drużynie dzieci niepełnosprawnych oraz w drugiej drużynie dzieci pełnosprawnych! Idzie mi coraz lepiej ale łatwo nie jest. Nigdy się jednak nie poddaje! Byłem nawet z moją drużyną na turnieju piłki nożnej dla niepełnosprawnych – wspaniałe wydarzenie!!! Ponadto uczę się j.angielskiego i gry na pianinie by ćwiczyć paluszki.

Jakie jest moje marzenie? Chcę mieć sprawne nogi, bo marzę, by zostać zawodowym piłkarzem… Trzymajcie za mnie kciuki.

Dziękuję w imieniu swoim i moich rodziców. Dobro powraca – jestem tego pewien!

Marcin